L lepak, 'zaá', 'przeciwnie', i 'znowu'; deseczki', 'kle

L lepak, 'zaá', 'przeciwnie', i 'akurat'; deseczki', 'kleszczyki'; k (od kle­ w biblji częste jeszcze, w 16. wieku szczy) odpadło, jak w słowie pozamiera zupełnie; złożone z le,'tylko', przedniem. i pak, 'zaś'; nasze swoje złożenie, leszczyna, leszczynka, p. laska. Czech ma samoczynnie pak. leść, Uci; Iściwy, Iściwość, po­ wszechne w 14. i 15. wieku dlą dobrze, najlepiej, lepszy, najlep­ szy (dziś nasze stopnie wyższe do 'zdrady', 'obłudy', już w 16. w. wy* | prawidłowo, korzystny),polepszyć się;»pierw­ chodzi zupełnie z użycia, nawet z języka kościelnego, gdzie się najszy lepszy*; lepsza, rzeczownikowo, niby »lepsza rzecz* (»iść z kim dłużej chowało, np. przelścić, Iściąi 0 lepszą*, 'zawodniczyć z nim'; »co w dekalogach rymowanych; ocalało^ lepsza*); rozrodziło się bujniej u pozostałych Słowian: rus.prielstit 'złu-* u pozostałych Słowian. Pień pierwotny dzić', prielestnyj, 'uroczy'; uchodzi Hojpo-, ten sam co w lep, ponieważ 'co często za pożyczkę z goc., przystaje (przylepia się)', jest 'sto­ listš, 'chytrość', dla znaczenia: tylko sowne', a dalej i 'dobre'; Litwa nie w językach niemieckich przenie­ zna takiej przenośni. Lepszość, lep- siono ponieważ pień (ten sam co w lecha, p.) na umysłowość (lehszeć, przestarzałe. lepietać, zamiast lepiotać (wedle. ren); Litwie zupełnie to obce. Oca­ lepiecę), 'paplać', a od języka kła­ lało w imieniu IMek, Lestka, z czegopiącego przeniesione i na nogę pła­ Lestek, Leszek, u Piastów. tającą się w pantoflu; u pozostałych letarg, letargowy i letargiczny, Słowian używane i o 'motylu', zwa­ z grec. lethargos, 'śpiączka', od nym od tego i lefpjtir (?); stąd może llthe, 'niepamięć', 'ukrycie', skąd 1 cerk. nazwa 'drogiej, cienkiej (?) i nazwa bogini nocnej, Latony. materji', leptug; obok lepetati w tern letki, letkiewicz, letko(ść), p. samem znaczeniu i lebetati. Czy lekki. wszystko nie od klepania wyszło? letra, narzeczowo i ladra (Po­ lerka, 'skowronek', z niem. Ler- tocki w Wojnie Chocimskiej), 'dra­ che; ale ponieważ niem. Lárche bina', w liczbie mnogiej szczegól­ 'modrzew' znaczy, narzeczowo i u nas niej 'wóz drabiniasty'; z niem. Lei'modrzew' lerką zowią; lecz niem. ter, od pnia hli- (grec. klind, łac. prasłowo Lerche a pożyczka Lár- cli-, itd,), o wszelkiej 'pochyłości'; che (z łac. larioc) okazują się sobie zupełnie-ter jest przyrostek. obce. lew, Im, lwica (Iwiczyca), lwięta. lesz, 'skóra miękko wyprawiona', Jak nazwę wielbłąda (p.), tak ogólne w 16. wieku, ^leszowy wo­i łwa przejęli Słowianie od Gotów, reczek* ('zamszowy'), leszownik, co je od Greków mają: leùn (łac. 'białoskórnik'; z niem. Losch. leo); dla nazwy osobowej pozostała leszcz, ryba 'abramis', w 16. wieku Ruś przy Lwie (Lwów), my łaciń­ (u Falimirza) kleszcz, i w rus. ską mamy. Nazwa grecka osobiście nie­ z samem l, leszcz (co z łotew. pewnego rodowodu. Gocka nazwa estońskiem lesie nic nie ma spól- nie dochowała się wprawdzie w na­ nego); por. podobną różnicę przy szych zabytkach gockich, zato niem. Lówe, co mimo wszystko swą samogłoską